21 Ocak 2015 Çarşamba

Canı çeker diye yanında yemek yemiyorlar

Adana'da bir anne, beynindeki rahatsızlık nedeniyle midesine takılan hortumla beslenen 1,5 yaşındaki kızı İlayda'ya görünmeden karnını doyuruyor. Anne Merve İlhantekin: "Kızımın burnuna kokmasın diye evde yemek yapmıyorum. Odalarda kızım görmeden yemek yiyorum. Yanında yediğimiz zaman gözlerimizin içine bakıyor, bizimle yemek istiyor ama yediremiyoruz"

Adana'da bir anne, sezaryenle doğum  sırasında beynine oksijen gitmediği için beyninden rahatsızlanan ve midesine  takılan hortumla beslenen 1,5 yaşındaki kızı İlayda'ya görünmeden yemek yiyor.

    Ertem ve Merve İlhantekin çiftinin ilk çocukları Cengiz, 2 yıl önce  kalbi delik olarak dünyaya geldi. Ardından ikiz bebeklere hamile kalan Merve  İlhantekin, 7 aylıkken sezaryenle özel bir hastanede dünyaya getirdiği kızlarına  Funda ve İlayda ismini verdi.

    Funda, doğumdan 5 ay sonra hayatını kaybederken İlayda'ya ise 6  aylıkken yemek yememeye başladı. Hastaneye götürülen İlayda'ya, "serebral  palsili" denilen beyin rahatsızlığı teşhisi konuldu.

    Teşhisin ardından kızının tedavisi için farklı doktorlara başvuran  anne İlhantekin, AA muhabirine, İlayda'nın sezaryenle doğumu sırasında oksijensiz  kaldığını öne sürdü.

    Kızının 6 aylık olana kadar normal beslendiğini ve gelişimini  sürdüğünü anlatan İlhantekin, "Bir kızımı kaybettim, bunu kaybetmek istemiyorum.  İlayda'yı, midesine takılan hortumla besliyoruz. Sadece sıvı tüketebiliyor.  Hastalığına çare bulabilmek için kızımı doktor doktor gezdiriyorum. Tek isteğim  İlayda'nın yaşıtları gibi konuşması, beslenmesi ve oynaması" dedi.

    - "Canı çeker diye yanında yemek yemiyoruz"

     Kızının, yaşıtları gibi hareket edemediğini belirten İlhantekin,  İlayda'nın kalabalık ortamlarda enfeksiyon kaptığı için rehabilitasyon merkezine  de götüremediğini söyledi.

     İlayda'nın yanında yemek yememeye özen gösterdiklerini vurgulayan  İlhantekin, şöyle konuştu:

     "Kızımın burnuna kokmasın diye evde yemek yapmıyorum. Odalarda kızım  görmeden yemek yiyorum. Yanında yediğimiz zaman gözlerimizin içine bakıyor,  bizimle yemek istiyor ama yediremiyoruz. Kendisine de vermemizi istiyor.  Yaşıtları yürümeye, konuşmaya başlarken benim kızım hareket edemiyor, yemek  yiyemiyor. Misafirliğe gittiğimizde konuşulan tek şey kızımın hastalığı. Tek  istediğim, kızımın sağlığına kavuşması."








Hiç yorum yok:

Yorum Gönder